KOSMICZNE ZIEMNIAKI - dodatek kulinarny

Do Świąt Bożego Narodzenia jeszcze kilka dni, wiec, zanim siądziemy do wigilijnego stołu trzeba jeszcze zjeść z trzy czy cztery obiady.

Z zimą jest taki problem, że jest nudna kulinarnie. Zanim pobrudzicie swoje majtasy, pończochy i inne rajstopo-rajtuzy z oburzenia pozwólcie, że wytłumaczę, o co chodzi. Wiosna, lato, jesień to pory roku natury, kiedy możesz skoczyć na działeczkę, podkraść marchewki, pomidorka czy selerka jakiemuś zaspanemu dziadkowi i spokojnie ugotować ‘świeży’, ‘naturystyczny’ obiadek. W zimie musisz bazować na warzywach zamrażanych, z puszki, albo z importu bzw. z klimatyzowanej szklarni – jednym słowem nuda. Of kors nie znaczy to, że rzeczy gotowane przez was będą niesmaczne; znaczy to, że u dobrego kucharza powinno to wywoływać uczucie ‘zrezygnowania’ i ‘depresji’. Jeśli nie wywołuje, to znaczy, że jesteś złym kucharzem; proste.

Dlatego by dziś trochę rozweselić ten smutny okres można trochę poeksperymentować ze smakami dodatkuff do kotleta.

Składniki:

Brukselka x 0,5 opakowanie mrożone Hortex

Ziemniaki x 6 – dla 2 osób

Masełko x 2 łyżeczki

Śmietana (12 lub18) x 2 łyżeczki

Sól

Woda x 1litr  

Zagotowujemy wodę, solimy, wrzucamy ziemniaki i brukselkę. Zostawiamy do czasu aż się ziemniaki nie zrobią – powinno to zając ok. 20min.od momentu, gdy woda się gotuje (brukselka robi się szybko); Ja osobiście lubię trochę rozgotować wszystko by było rozpadające się. Odcedzamy wodę. Do garnka z ziemniakami i brukselką, wrzucamy masełko i śmietanę i zamaszystym ruchem - odśrodkową siłą, trzymając garnek oburącz, mieszamy. Bierzemy gniatak do ziemniaków i gnieciemy. Vola. Wychodzą zielone ziemniaki o smaku brukselki, które idealnie pasują do schabowego.

ALERT – Dlatego, że ziemniaki są zielone powinno się je jeść z zielonym dodatkiem; najlepiej groszkiem lub fasolką.   

Kasocz

Dziś coś dla wegetarianów. Wegetarianizm, jako ideologia i styl życia, to debilizm. Jak można nie lubić mięsa? Albo lubić mięso, ale z jakiegoś fsiu-bździu go nie jeść? Mięso jest jak sex, jeżeli ci nie smakuje to znaczy, że nie jadłeś jeszcze dobrego. Niestety, z mięsem, podobnie jak z sexem, nie zawsze jest w domu dostępne; czasem trzeba się ubrać, iść do sklepu, zapłacić, wrócić; czasem trzeba rozmrozić, jeśli masz w zamrażarce, a to trwa – w dwóch słowach, podobnie jak z sexem, kupa zachodu. Dlatego czasem wegetariańska potrawa, sponsorowana przez wrodzone lenistwo, staje się koniecznością. 

Danie nazwane przez mnie Kasocz to danie uniwersalne (ale o tym później).

SKŁADNIKI (na obiad dla dwojga; duża porcja dla Pana, mała dla Pani):

1 saszetka kaszy

1 puszka soczewicy

6 dużych pieczarek lub12 małych

1 cebula

4 ząbki czosnku

Bazylia, Sól, Pieprz (i inne przyprawy)

Nalewamy 0,75l wody do garnka i gotujemy. Gdy ujrzymy bąbelki, dosypujemy łyżkę stołową soli, wkładamy saszetkę kaszy, przykrywamy i zostawiamy na 15 min by się zrobiło. Potem wyjmujemy, polewamy zimną wodą i odstawiamy.

Kroimy pieczarki, na talarki, a potem te talarki jeszcze na pół.

Kroimy cebule na średnio duże kawałki.

Kroimy 2 ząbki czosnku drobno, bardzo drobno.

Bierzemy patelnię, lejemy oleju i kładziemy na palniku z palącym się gazem.     

Gaz dajemy na maxa, gdyż staramy się mocno przypalić te pieczarki, tak aby się lekko się zabrązowiły. Naturalnie solimy szczyptą soli i posypujemy bazylią. W zależności od tego jaki palnik i jaki gaz macie, będzie to trwało od 4-10 min. Ja osobiście bardziej wierze w polski gaz niż rosyjski, no ale nasz jest ciężko-dostępny.

Następnie otwieramy puszkę z soczewicą.

DYGRESIA ALERT

Soczewica należy do bardzo ciekawej grupy składników nazywanych WaTDWIny (z ang. What To Do With It?) a które ja nazywam produkty zasiedziałe. Czasem idziesz do hipermarketu i buszując między półkami widzisz puszkową promocję na soczewice, karczochy, szparagi, czy nawet na czerwoną fasolkę. Kupujesz, wracasz do domu, stawiasz i tak sobie czekają te produkty, bo nie wiesz, co dobrego z nich zrobić, wszak wydałeś/łaś sporo kasy na nie i chcesz zrobić coś ‘specjalnego’; nie masz pomysłu, dlatego nie robisz nic, a produkty stają się zasiedziałe na półce.

DYGRESIA ALERT

Wracając do gotowania. Otwieramy puszkę soczewicy. Na patelnię wrzucamy soczewicę, wraz z tym sokiem i pozwalamy naszym pieczarkom, cebulce i soczewicy popływać. Można bez problemu teraz iść na 10 min to zostawić.

Po 10 min. inspekcja; jeśli woda w miarę odparowała a soczewica zaczęła się rozpadać powoli przypominając rzadki stolec niemowlaka to znaczy, że ok. Naturalnie nie cała woda musi odparować, ważne by całość była zagęszczona niczym sosik. Jeśli nie to jeszcze zostawiamy na 5-10 min. (znów z doświadczenia wiem, że dużo zależy od gazu, bo raz robiłem to mi to zajęło 10 min. a innym razem 20… więc trzeba po prostu obserwować).

Jak już to mamy to wsypujemy na patelnię kaszę. Ważne by potrawa była ciapkowata. Dlatego czasem trzeba dodać do 50 mililitrów wody, ale to też z umiarem, by nie zrobić zupy.

Dodajemy także drobno pokrojone 2 pozostałe ząbki czosnku oraz trochę bazylii. Całość przykrywamy i dusimy jeszcze jakieś 3 min.

Bierzemy talerz, orzesypujemy i voula.

Na początku pisałem, że Kasocz to potrawa uniwersalna, gdyż w gruncie rzeczy to przypomina farsz jakieś dobrego pieroga… ale o tym innym razem.      

Food News: Sosodor

Przepraszam was dziewczyny, że pozostawiłem was same w nierównej walce z kuchenką gazową, ale niestety podobnie jak do gotowania, tak i do pisania o gotowaniu potrzeba czasu, a ten nie zawsze można znaleźć. Ale nie martwcie się, wkrótce zamieszczę nowe przepisy, tak abyście zaspokajały nie tylko potrzeby cielesne swoich chłopców, ale także i te duchowe…

Ten wpis jednak nie o tym. Dziś doszła mnie bardzo gorsząca i przykra wiadomość a mianowicie 

http://www.msnbc.msn.com/id/45306416/ns/health-diet_and_nutrition/#.TsTNVPJN9Q8

http://www.nydailynews.com/life-style/health/tomato-sauce-pizza-a-vegetable-congress-gop-healthier-school-lunches-expensive-article-1.978339

Tak, kongres Stanów Zjednoczonych przegłosował ustawę, która mówi, że sos pomidorowy na pizzy to warzywo…    le zenua...

Pizza po amerykansku

Składniki

1x ciasto 15 calowe

2 chochle sosu pomidorowego Tomato Pizza Souce

2 big garście sera mozarella do pizzy

24 plasterki salami

1 garść świeżych karczochów  

12 pokrojonych oliwek

Do składników

1x afro-jamajczyk robiący ciasto

1x afro-jamajczyk prasujący ciasto

1x maszyna prasująca ciasto

1x piec obrotowy

1x metalowo-drewniany wysięgnik do pizzy

Czas przygotowania 2 dni

W ramach odpowiedzi na całą masę odpowiedzi od moich fanów umieszczam przepis na najlepszą pizzę na świecie. 

Krok 1.

Idziemy do kuchni gdzie czeka już na nas nasz afro-jamajski pracownik i prosimy by zrobił nam ciasto na pizze 15-calowe. Kto w tym momencie w napadzie ultra poprawności politycznej posądzi mnie o rasizm niech się uspokoi, bo nie ma nic niepoprawnego w zatrudnianiu afro-jamajczyka do wykonywania ciężkich robót ręcznych za godziwe 10$ za godzinę. Po tym jak już zrobi to ciasto należy je odstawić do lodówki na przynajmniej 6h (ale najlepiej na całą noc). 

Krok 2.

Następnego dnia nasz drugi afro-jamajski pracownik, ten od prasowania ciasta, wyjmuje wcześniej zrobione ciasto z lodówki, zabiera je do maszyny prasującej ciasto i prasuje, to ciasto nie nasze ubrania (to nie jest niewolnik czy gosposia, ale pracownik gastronomiczny). Bardzo ważne by przed sprasowaniem potraktować ciasto masłem w sprayu by się nie przykleiło do maszyny.      

   

Krok 3.

Rozprasowane ciasto kładziemy na okrągłą metalową tackę. Bardzo ważne jest by tackę wcześniej posypać bułką tartą kukurydzianą, bo inaczej ciasto się do niej przyklei (do tej tacki) i nie będzie chciało ładnie zjechać do pieca. Przed dalszym przygotowaniem należy ciasto jeszcze trochę rozciągnąć podrzucając je do góry. Na początek należy ciasto podziurawić by za duże nie urosło. W tym celu używamy metalowego przyrządu, który wygląda jak wałek do malowania ścian, ale wyposażony jest w tępe bolce niczym metalowy jeż. Ważne by całe ciasto miało dziurki. Następnie bierzemy chochle sosu; wylewamy na środek ciasta i spodem chochli rozsmarowujemy sos po cieście ruchem odwrotnym do wskazówek zegara (to drogie dziewczęta znaczy, że robimy kółka od prawej do lewej). Z drugą chochlą sosu robimy analogicznie, tak, aby całe ciasto za wyjątkiem brzegów było czerwone, jak twarz Janka B. w piątej klasie podstawówki, kiedy go przypadkiem pobiłem (sorry Janek ja tylko żartowałem). Następnie bierzemy garść sera mozarella i traktujemy go jak piasek na plaży, lekko otwierając spód dłoni rozsypujemy równomiernie po pizzy. Następnie bierzemy salami i rozkładamy tak jakbyśmy rozdawali karty w grze w pokerka. Pamiętajmy, że naszą pizze najprawdopodobniej pokroimy na 8 części; dlatego ważne jest, aby na każdym kawałku znalazło się ok. 3 talarki salami (proszę sobie wyobrazić po prostu pizze pokrojoną i zastanowić się czy spełnia te wymogi; jak nie to do poprawy). Karczocha (zgniecionego w ręku na mniejsze kawałki) i oliwki rozrzucamy w miarę równomiernie po pizzy. Są to składniki „warzywne” więc nie należy do nich przykładać zbyt dużej wagi; byleby tylko nie były zbyt skomasowane w jednym miejscu pizzy i będzie OK. 

Krok 4.     

Tak przygotowaną pizze spuszczamy do pieca. Piec ustawiamy na temperaturę „największa możliwa”. Obserwujemy jak się ładnie piecze. ***Culture Alert*** Amerykańska zasada brzmi: „ser się stopił – pizza gotowa – wyjmuj z pieca”… Jednak w przypadku naszej pizzy należy zaczekać aż ciasto przyjmie ładny brązowawy kolor (dziewczęta na to mówią jasna czekolada, mężczyźni jasna sraczka) i dopiero wtedy wyjąć metalowym wysięgnikiem do pizzy. 

Krok 5.  

Po umieszczeniu pizzy na talerzu należy ją pokroić i posypać szczyptą oregano.

Presto! Kolejne zwycięstwo włoskiej myśli szkoleniowej, polskiej ręki kucharskiej, jamajskiej siły fizycznej i amerykańskiego kapitału nad francuską beznadzieją. Naprawdę zaczyna mi być szkoda Francuzów. Nic światu nie dali i nawet bagietki ukradli Włochowi… żenujące.

Spaghetti Napolitano

Spaghetti Napolitano 

Składniki (można kupić, dostać albo wyczarować):

Spaghetti Makaroni (1 op. Lubella)

Fix Knorr Napoli x1

Sól, Bazylia i Przyprawa Spaghetti

1/2 Dużej cebuli

1/4 Dużej papryki

20 Oliwek

1 ząbek czosnku

Czas przygotowania 20 min.

Początki zawsze są trudne, więc na początek coś prostego. Spaghetti Napolitano to potrawa tak prosta w przygotowaniu, że osoba nie potrafiąca jej zrobić powinna się zgłosić do PAN jako przedstawiciel brakującego ogniwa potwierdzającego niepotwierdzoną teorię ewolucji Darwina.

Krok 1.

Bierzemy garnek (takie okrągłe, metalowe, co można na głowę założyć) – nie za duży (bo po co?), nie za mały (bo się spaghetti nie zmieści). Sprawdzamy czy jest czysty. Jeśli jest brudny to na litość boską należy go umyć. Nalewamy doń wody tak by go w ¾ wypełniła. Wstawiamy na palnik z gazem, zapalamy gaz na full i zostawiamy. 

Krok 2.

Na desce do krojenia nr. 1 kroimy czosnek i oliwki (oliwki i czosnek kroimy wszerz a nie wzdłuż; dlaczego? - dlatego). Na desce do krojenia nr. 2 kroimy cebule i paprykę na małe kawałki. Dlaczego na małe? Bo te składniki nie są składnikami definiującymi, a składnikami uzupełniającymi, a jak wszyscy wiemy składniki uzupełniające mają nadawać potrawie przyjemny posmak, a posmak nadają rzeczy małe. Bierzemy patelenkę i po sprawdzeniu czy jest czysta, stawiamy na palniku gazowym, lejemy troszeczkę ojeju (troszeczkę znaczy nie za dużo nie za mało), zapalamy gaz i smażymy warzywka z deski nr. 2. Najlepiej przykryć pokrywką by się warzywka ładnie udusiły. Płomień gazu ustawiamy na średni. Co jakiś czas wspominamy tragedie holokaustu i mieszamy. Po ok. 5 min. posypujemy bazylią (tak aby na każdym warzywku był ciemno-zielony fragmencik bazylii – czyt. dużo walimy tej bazylii) i solimy szczyptą soli (tzn. tyle ile mieści się między palcem wskazującym a kciukiem). Następnie dodajemy składniki z deski nr. 1 i wszystko razem mieszamy i dusimy do czasu aż papryka będzie mięciutka niczym naturalny cycuszek miseczka C (czyli ok. 5-7 min.). Potem wlewamy 200 mililitrów wody i dodajemy Fix Knorr Napoli (jeśli nie wiesz ile to 200 mil. to kup sobie w Tesco miarke, albo użyj uniwersalnej miarki, czyli sztofki – jedna sztofka to 25, 50 lub 100 mil.). Wszystko razem mieszamy aż stanie się jednością (nie będzie grudek). Gotujemy aż sos się zssosi, czyli zgęstnieje. Jeśli nalałeś za dużo wody – to jesteś dupa; jeśli nalałeś za mało to dolej… Sosik gotowy.

 

Krok 3.

Podczas gdy robiłeś sosik, zapewne woda zaczęła puszczać bąbelki. To znak, że coś się dzieje tzn. woda się gotuje; tak jak twoja krew się będzie gotować w piekle, jeśli nie będziesz stosowała się do przedstawianych tu przepisów. Także, jak zobaczysz bąbelki (ale nie pojedyncze tylko całe stada) wrzuć spaghetti do wody (cała paczka wystarczy dla 3 osób, ¾ - dla 2). Upewnij się, że wszystkie źdźbła makaronu są całkowicie pod wodą. Dodaj 2 małe łyżeczki soli (osoby lubiące słone potrawy walą 3). Zawartość garnka w odstępach 3-minutowych mieszamy. Po ok. 10 min. sprawdź stan makaronu, kosztując go troszkę. Jeśli lubisz twardy to wyłącz gaz, jeśli lubisz miękki to jeszcze gotuj. Osobiście sądzę, że makaron jest trochę jak męskie przyrodzenie – im twardsze tym lepsze, ale jestem tolerancyjny, dlatego osoby lubiące miękkie kluchy nie będą dyskryminowane. Po ugotowaniu odcedzamy wodę tzn. sitko umieszczamy w zlewie, przelewamy zawartość garnka przez sitko. W sitku zostaje makaron, woda spływa. Makaron zalewamy zimną wodą, aby się nie kleił, ale też nie trzymamy go za długo pod strumieniem by nie ostygł.

Krok 4

Wsypujemy makaron na talerz. Zalewamy go sosikiem. Wszystko posypujemy przyprawą do spaghetti. Drogie dziewczyny, ważne by przed podaniem waszym chłopcom do stołu wszystko ładnie wymieszać. To nie Wersal, czy włoska restauracja Masturbarante – bełtamy spaghetti z sosikiem by można było potrawę od razu zacząć jeść, a nie się z nią bawić w grę wstępną. 

I tak, Voula! Francuzom mówimy: „wasza cusinia est le śmietnik”, a Włochom „Paprika y tzebula – spaghetti non-torturra. Hurra, hurra!”.   

PS. Krok 5.

Jak już chłopcy zjedzą dziewczęta zbierają naczynia, dokładnie je myją i przy okazji sprzątają kuchnię.